Forum cybernetyczne

[W.D.]

Często, kiedy słyszę w Jedynce rozmowy ze specjalistami, zwłaszcza tymi, którzy reprezentują nauki humanistyczne, to przychodzi mi na myśl poniższy fragment wywiadu z M. Mazurem ("Upadek obyczajów") z 1980 roku:

Cytat:

TP – Jest pan Panie Profesorze, reprezentantem nauk ścisłych. Czy nie jest Pan zaskoczony, że proponuję Panu temat rozmowy tak bardzo „humanistyczny”: czy można mówić o kryzysie wartości moralnych, kryzysie etyki w polskim społeczeństwie? Najprostszym odruchem byłoby przecież zwrócenie się z tym pytaniem do filozofa, moralisty lub socjologa. MM – Myślę, że socjolog czy filozof po prostu podzieliłby się swoimi poglądami na sprawę. A ja nie mam poglądów. Podaję twierdzenia i przedstawiam ich dowody. Nigdy nie opierałem się na analizie znaczeń słów lecz na analizie zjawisk.

Czasem prowadzący rozmowę i uczestniczący w niej gość mogliby się po prostu zamienić miejscami, tym bardziej że zdarza się, że to właśnie prowadzący ma więcej do powiedzenia w temacie niż gość. Rzecz w tym, że tak naprawdę zaproszony, dajmy na to, psycholog po prostu dzieli się swoimi poglądami, a poglądy ma każdy z nas, więc w sumie wielu, mimo że nie są formalnie specjalistami, mogłoby wypowiadać swoje sądy i wynikałoby z tego tyle, ile wynika z wypowiedzi takich specjalistów, czyli niewiele. A tymczasem tylko prawdziwe twierdzenia mogą rzeczywiście pomóc w skutecznym rozwiązywaniu takich lub innych problemów.